Dalekowzroczność – objawy
Wady wzroku to jedna z plag nowoczesnego świata. Dzisiejsza rzeczywistość pełna ekranów i monitorów atakuje nasze oczy ze wszystkich możliwych stron. Migoczący ekran komputera nie już jedynym źródłem zagrożenia. Mamy przecież tablety, smartphony a nawet okulary, w których dominuje obraz. Wszystkie wymienione media nieuchronnie wpływają na pogarszającą się kondycję naszego wzroku. Nie ma jednak sposobu by po prostu się odłączyć, zamknąć na chwilę oczy i dać im odpocząć. Dzisiejszy świat to informacja, a w dodatku informacja podróżująca coraz szybciej i szybciej. Nie ma możliwości wyłączenia bez szkody dla naszego codziennego życia, rodziny i pracy. Szkody można jednak skutecznie ograniczać. Pomaga w tym również rosnąca świadomość zagrożeń i objawów poszczególnych schorzeń oczu i narządu wzroku w ogóle.
Jedną z częściej występujących wad wzroku obok krótkowzroczności jest dalekowzroczność. Jakie są jej objawy i czym charakteryzuje się ta wada wzroku? Dalekowzroczność, inaczej nadwzroczność objawia się problemami w widzeniu obiektów z odległości przy jednoczesnym nieostrym widzeniu obiektów znajdujących się blisko. Osoba dalekowzroczna widzi źle zarówno obiekty bliskie jak i znajdujące się daleko. Objawy towarzyszące to bóle głowy, zmęczenie i łzawienie oczu.
Dalekowzroczność – metody leczenia
Można wymienić trzy główne metody leczenia dalekowzroczności. Stosuje się głownie korektę wady przy użyciu okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych. Okulary to metoda szybka i stosunkowo łatwa. Po wizycie u okulisty i odpowiednim dobraniu szkieł w zasadzie nie musimy się już niczym przejmować. Soczewki kontaktowe wymagają więcej czasu i starania. Obowiązkowa wizyta u okulisty to pierwszy krok. Okulista przed dobraniem soczewek musi zadecydować czy dana osoba może w ogóle nosić soczewki. Istnieje szereg przeciwwskazań wynikających na przykład ze specyfiki budowy oka czy jego wrażliwości. Wtedy rozwiązaniem pozostają okulary lub zabieg laserowy. W przypadku zabiegu laserowego należy mieć pewność, że wada ustabilizowała się. Takie zabiegi przeprowadza się z reguły nie wcześniej niż po 21 roku życia.